W dniu 12 kwietnia 2016 r. w wypełnionym po brzegi kompleksie naukowo-dydaktycznym P-5 Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu odbył się wykład prof. Jana Chmury pt. „Jak przebiegłem maraton na Antarktydzie”. Zainicjowane i poprowadzone przez dziekana Wydziału Nauk o Sporcie dr. hab. Tadeusza Stefaniaka, prof. AWF spotkanie miało bardzo interesujący przebieg. Odwaga i determinacja w realizacji tak trudnego wyzwania jakim jest kilkugodzinny bieg w ekstremalnych warunkach klimatycznych muszą budzić uznanie, podziw i szacunek. Przypomnijmy, że profesor postawił sobie za cel – realizując projekt badawczy Korona Maratonów Ziemi – pokonanie największych i najtrudniejszych biegów maratońskich naszego globu.
Każdy start to kolejny, ważny eksperyment naukowy, a także okazja do przeprowadzenia wartościowych badań, głównie w obszarze kardiologicznym. W oparciu o uzyskane wyniki ocenie podlega też stan głównych przemian metabolicznych jakie zachodzą w organizmie podczas biegu w warunkach skrajnego zmęczenia. Oto fragment wystąpienia: „Trasa była bardzo trudna, z licznymi podbiegami od kilkudziesięciu do kilkuset metrów. Bieg odbywał się w trudnych, szybko zmieniających się warunkach atmosferycznych. Intensywnie padający mokry śnieg i narastająca prędkość wiatru dochodząca do 100 km/h dawały odczucia bólowe podobne do wbijających się szpilek w mięśnie twarzy. Porywisty, gwałtowny i przenikliwy wiatr powodował, że na podbiegach pokonywało się trasę biegnąc niemal w miejscu. Od 25 kilometra narastająca śnieżyca, niska odczuwalna temperatura i mokra odzież sportowa doprowadzały do nieuchronnego, stopniowego obniżania temperatury organizmu. Żeby uniknąć całkowitego wychłodzenia, zwłaszcza klatki piersiowej zmuszony byłem pokonywać niektóre odcinki trasy biegnąc w ustawieniu raz lewym raz prawym bokiem. Mimo moich starań ekstremalne warunki atmosferyczne wywołały głęboką hipotermię i zaburzenia koordynacji ruchowej co spowodowało ogromne trudności w kontynuowaniu biegu. Pokonywanie ciężkiej trasy po zmarzlinie, śniegu, lodzie, błocie i wodzie spływającej z lodowca, a także narastające zmęczenie i hipotermia doprowadziły mnie do czterech upadków. Na 40 kilometrze trasy kiedy miałem już mocno poobijane kostki, kolana i łokcie nastąpił ostatni piąty upadek. Złapały mnie bolesne kurcze mięśniowe, myślałem, że to już koniec. Nie miałem siły ponownie powstać, jednak rozerwany podczas upadku różaniec wyzwolił u mnie nadprzyrodzone siły co pozwoliło mi ukończyć ten ekstremalny maraton. W mojej ocenie, w realizowanym projekcie badań „Korona Maratonów Ziemi” był to dla mnie najtrudniejszy bieg. Dokonałem rzeczy trudnej, wcześniej dla mnie niewyobrażalnej. Nie dość, że ukończyłem bieg to uzyskałem najlepszy czas w historii Antarktyka Maraton spośród wszystkich Polaków startujących w mojej kategorii wiekowej (60-69 lat). Jako 67-latek osiągnąłem czas 4:06,42. Chciałbym ten sukces zadedykować całej naszej społeczności akademickiej i w ten skromny sposób przyczynić się także do uświetnienia Obchodów 70 – lecia naszej Uczelni. Pragnę przy tej okazji bardzo serdecznie podziękować Władzom Uczelni, a w szczególności Panu Rektorowi prof. dr. hab. Juliuszowi Migasiewiczowi za życzliwość i wsparcie w przeprowadzeniu wszystkich moich dotychczasowych zamierzeń, realizowanych w ramach projektu badawczego Korona Maratonów Ziemi”.
Wykład ilustrowany był bogatym materiałem zdjęciowym i interesującym filmem. Liczne pytania kierowane do profesora Jana Chmury, wartościowe, merytoryczne komentarze ze strony moderatora spotkania dziekana Wydziału Nauk o Sporcie dr. hab. Tadeusza Stefaniaka, prof. AWF oraz i pamiątkowe wspólne zdjęcie zakończyły to udane pod każdym względem forum.
Henryk Nawara
Centrum Historii Uczelni
Wywiad z prof. Janem Chmurą – GazetaWyborcza.pl
Fotoreportaż, fot. Henryk Nawara
Fotoreportaż, fot. Jan Chmura
