Odszedł prof. dr hab. Eugeniusz Bolach

Pogrzeb odbędzie się 12 marca br. o godz. 12.00 na Cmentarzu Jerzmanowskim we Wrocławiu (ul. Jerzmanowska 53)

Eugeniusz Bolach

Urodził się 20 lipca 1940 r. w Gliśnicy, w województwie wielkopolskim. Był absolwentem Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu (1968). Tytuł magistra wychowania fizycznego uzyskał na podstawie pracy magisterskiej pt. Postępowanie zapobiegające zniekształceniom kończyn dolnych w gośćcu przewlekłym postępującym oraz ocena wyników w wybranych przypadkach, napisanej pod kierunkiem prof. dr. hab. Adama Rosławskiego. W trakcie studiów odbył 2-letnią specjalizację z zakresu usprawniania leczniczego (1968) oraz 2-letnią specjalizację z zakresu piłki koszykowej, uzyskując w 1968 r. tytuł trenera II klasy. W latach 1967-1968 ukończył także roczny kurs z zakresu ćwiczeń siłowych i kulturystyki, zdobywając tytuł instruktora kulturystyki.

W 1976 r. obronił pracę doktorską pt. Znaczenie rehabilitacji przemysłowej w usprawnianiu pacjentów po złamaniu kości promieniowej w miejscu typowym, napisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. n. med. Adama Rosławskiego, uzyskując stopień doktora nauk o kulturze fizycznej. W 1999 r. na podstawie oceny dorobku oraz pracy pt. Sportowe gry zespołowe w usprawnianiu osób niewidzących
 i niedowidzących uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk o kulturze fizycznej. W 2000 r. otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 2011 r. tytuł profesora nauk o kulturze fizycznej.

W 1997 r. uzyskał uprawnienia trenera II klasy w trzech dyscyplinach: w podnoszeniu ciężarów osób z niepełnosprawnością, w zespołowych grach inwalidów narządu wzroku oraz w piłce koszykowej na wózkach. W 1985 r. zdobył specjalizację II stopnia w zakresie rehabilitacji ruchowej (fizjoterapii). Ukończył także liczne kursy zawodowe.

Po ukończeniu studiów w 1968 r. rozpoczął pracę w Ośrodku Usprawniania Leczniczego Przemysłowego ZOZ we Wrocławiu jako magister usprawniania leczniczego. W latach 1969-1977 pełnił funkcję zastępcy kierownika Ośrodka Rehabilitacji Leczniczej, nadzorując także eksperymentalny Oddział Terapii Pracą w Ośrodku Rehabilitacji Przemysłowej we Wrocławiu. W latach 1968-1976 pracował w Wojewódzkiej Przychodni Medycyny Szkolnej, Państwowym Domu Pomocy Społecznej dla dorosłych oraz w Medycznym Studium Zawodowym na Wydziale Fizjoterapii we Wrocławiu. Następnie, od 1977 do 1978 r. pracował w Międzyspółdzielczym Ognisku Sporu, Rehabilitacji, Turystyki i Wypoczynku ZSSP „Start” we Wrocławiu, a w latach 1978-1988 pełnił funkcję kierownika Ośrodka Rehabilitacji Leczniczej, Przychodni Rehabilitacji Inwalidów we Wrocławiu. Od 1988 do 2008 r. pełnił rolę starszego asystenta w tej samej placówce.

Jednocześnie z pracą w placówkach służby zdrowia, od 1 października 1979 r. rozpoczął pracę naukowo-dydaktyczną w AWF we Wrocławiu. W latach 1996-1999 był kierownikiem Zakładu Wychowania Fizycznego i Sportu Niepełnosprawnych w Instytucie Rehabilitacji. Od 2000 r. pełnił funkcję kierownika Zakładu Sportu Niepełnosprawnych w Katedrze Fizjoterapii, a od 2003 r. kierownika Zakładu Sportu i Rekreacji Osób Niepełnosprawnych w Katedrze Fizjoterapii na Wydziale Fizjoterapii. W latach 2005-2012 był kierownikiem Katedry Kultury Fizycznej Osób Niepełnosprawnych i Zakładu Sportu Osób Niepełnosprawnych, a następnie kierownikiem Katedry Sportu Osób Niepełnosprawnych oraz Zakładu Treningu w Sportach Osób Niepełnosprawnych na Wydziale Nauk o Sporcie.
Pracował na Uczelni  do 31 sierpnia 2020 roku.

Profesor był autorem licznych prac naukowych, a także promotorem i recenzentem wielu prac doktorskich i habilitacyjnych. Był współtwórcą X Kongresu Fizjoterapii (1991) oraz pomysłodawcą i przewodniczącym komitetu naukowego i organizacyjnego cyklicznej Międzynarodowej Konferencji Naukowej „Aktywność Ruchowa Osób Niepełnosprawnych”, organizowanej przez Naszą Akademię. we współpracy z Polskim Towarzystwem Walki z Kalectwem oraz Zrzeszeniem Sportowym Niepełnosprawnych „Start” Wrocław. Zaangażowany w działalność społeczną. Od 1986 r. był powołany jako ekspert przez Polski Związek Niewidomych w Warszawie do Rady Sportu, Kultury Fizycznej i Turystyki. Na zlecenie Urzędu Marszałkowskiego opracował program strategii sektorowej, dotyczący rozwoju sportu osób z niepełnosprawnościami  województwa dolnośląskiego do roku 2020. Był członkiem wielu towarzystw naukowych, m.in. Międzynarodowego Towarzystwa Gry w Piłkę (przewodniczący kolegium sędziowskiego), Międzynarodowego Towarzystwa  Waleologicznego (przewodniczący kolegium sędziowskiego – Członek Honorowy), Polskiego Towarzystwa Naukowego Kultury Fizycznej, Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii, Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem, Polskiego Towarzystwa Naukowego Adaptowanej Aktywności Fizycznej (AAF). Członek komitetów naukowych, m.in. „Rozpraw Naukowych AWF we Wrocławiu”, kwartalników: „Fizjoterapia”, „Terapia Manualna”, „Fizjoterapia Polska”, kolegiów redakcyjnych czasopism uczelnianych „Realizacja zdorowo sposobu żitia-suczasni pidchodi” Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego imienia Iwana Franka w Drohobyczu oraz „Mołodej Sportiwnej Nauki Ukraini” Państwowego Komitetu Kultury Fizycznej we Lwowie, „Ozdorowczej i Sportiwnej Nauki Ukraini” Państwowego Uniwersytetu Kultury Fizycznej we Lwowie, rady programowej Biuletynu Osób Niepełnosprawnych – Dolny Śląsk, Wydawnictwa „POMOST”, Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem – oddział Wojewódzki we Wrocławiu, Rady Naukowo-Programowej kwartalnika „Refleksoterapia”.

Za wieloletnią aktywną działalność na rzecz osób z niepełnosprawnościami, pomoc potrzebującym, krzewienie postępowych idei rehabilitacji, kształtowanie właściwych postaw społecznych, pomoc potrzebującym, krzewienie postępowych idei rehabilitacji, kształtowanie właściwych postaw społecznych, otrzymał liczne nagrody i odznaczenia: Złoty Krzyż Zasługi (2003), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2011), Medal Edukacji Narodowej (2007); resortowe, m.in. Nagrodę Ministra Kultury Fizycznej i Sportu (2000) za oryginalny wkład do nauk o kulturze fizycznej ze szczególnym uwzględnieniem osób z niepełnosprawnościami, Złotą Odznakę Towarzystwa Walki z Kalectwem (1999), Srebrną Odznakę Polskiego Związku Niewidomych (1990), Srebrną i Złotą Odznakę Zasłużony dla Sportu (2004, 2006), Odznakę „Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego” (2005), Honorową Odznakę Za Zasługi dla Turystyki (2009), Złotą Odznakę Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii; uczelniane, m.in. nagrody Rektora AWF we Wrocławiu za działalność naukową, Medal 60-lecia AWF we Wrocławiu (2006), Medal „Zasłużony dla AWF we Wrocławiu” (2008). W 2019 r. decyzją kapituły otrzymał zaszczytny tytuł Gwiazdy Fizjoterapii, za zasługi dla rozwoju fizjoterapii i sportu osób z niepełnosprawnościami w Polsce.