Odszedł dr hab. n. med. Jan Wiesław Kochański

Jan Wiesław Kochański

Jan Wiesław Kochański urodził się 26 lipca 1932 roku w Krypnie Kościelnym. W  1951 roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Białymstoku. W  marcu 1954 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa za działalność wywrotową przeciwko Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, relegowany z uczelni, a następnie wyrokiem wcielony do Batalionów Pracy Korpusu Górniczego. Dzięki ustawie o amnestii z  27 kwietnia 1956 jeszcze tego samego roku w październiku powrócił na studia medyczne, które ukończył w 1959 roku. Dyplom lekarza medycyny otrzymał 14.10.1960. Specjalizację I° z zakresu rehabilitacji uzyskał w 1965, a II° w 1967 roku. W 1966 roku obronił pracę na stopień doktora nauk medycznych w Śląskiej Akademii Medycznej. W następnych latach uzyskiwał kolejne specjalizacje: w 1973 roku z Organizacji Ochrony Zdrowia, a w 1977 roku z Fizjoterapii i Balneoklimatologii. W 1975 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego w  zakresie rehabilitacji narządów ruchu w Śląskiej Akademii Medycznej. W latach 1994-98 był Przewodniczącym Krajowego Zespołu Konsultanta Medycznego w Dziedzinie Balneologii i Fizjoterapii (Konsultant Krajowy). Od 1999 do 2002 pełnił funkcję Konsultanta Regionalnego w Balneoklimatologii i Fizjoterapii dla obszaru województwa śląskiego idla obszaru województwa opolskiego. W latach 1993-2001 był  Wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Balneologii, Bioklimatologii i Medycyny Fizykalnej, a od 2001 do 2005 Członek Zarządu Głównego.

Pierwsze kroki zawodowe jako lekarz Jan Wiesław Kochański rozpoczął w szpitalu powiatowym w Augustowie w latach 1959-1961, gdzie odbywał staże przed i podyplomowe pracując między innymi w pogotowiu ratunkowym. 01.11.1961 roku podjął pracę w  Przedsiębiorstwie Państwowym Uzdrowisko Lądek-Długopołe w Lądku Zdroju na  Oddziale Rehabilitacji pełniąc wiele funkcji: między innymi w latach 1958-78 zastępcy Dyrektora ds. Lecznictwa oraz  Lekarza Naczelnego Uzdrowiska. W latach 1978-1982 pracował w Libii w Homs jako lekarz pracowników firmy Dromex (polskie przedsiębiorstwo budujące drogi), a następnie w Trypolisie w  Centrum Rehabilitacji, gdzie  zajmował się między innymi rehabilitacją dzieci po przebytej chorobie Heinego-Medina (Polio). W 1983 roku ponownie został zatrudniony w Uzdrowisku na  stanowisku ordynatora oddziału rehabilitacji. W 1990 roku na podstawie konkursu został Dyrektorem Przedsiębiorstwa Państwowego Uzdrowisko Lądek-Długopole. Funkcję tą pełnił aż do przejścia na emeryturę 01.08.1997 roku. W trakcie swojej kadencji przyczynił się do  rewitalizacji i modernizacji uzdrowiska. Lądek-Zdrój został pierwszym uzdrowiskiem, w którym zlikwidowano kotłownie węglowo-koksowe i zastąpiono ogrzewaniem gazowym, a wszystkie pokoje w sanatoriach wyposażone zostały w węzeł sanitarny (obecnie jest to już standard). Z pewnością największym osiągnięciem było uratowanie od postępującej dewastacji i rewitalizacja Zdroju Wojciech (Marienbad). Zbieranie funduszy, dotacji oraz gromadzenie dokumentacji rozpoczął po objęciu stanowiska dyrektora, czego efektem było przeprowadzenie gruntownego remontu w latach 1994-97. Po  raz pierwszy Zdrój Wojciech za zgodą konserwatora zabytków uzyskał kolory eksponujące pierwotnie szare zdobienia zaprojektowane przez architekta Hermana Völkela. W kopule która pierwotnie służyła jako pomieszczenie gospodarcze pojawiła się pijalnia z  dwoma ujęciami wody leczniczej: „Maria Skłodowska Curie” i „Zdzisław”. W lipcu 1997 roku intensywne opady w Studetach zapoczątkowały powódź 1000-lecia. Dzięki szybkim i  radykalnym decyzjom świeżo wyremontowany Zdrój Wojciech został uratowany przed zalaniem.

Od początku lat 60-tych, pracując w Lądku-Zdroju intensywnie zaangażował się  w  proces leczenia uzdrowiskowego. Był jednym z prekursorów na przełomie lat 60 i 70 wprowadzenia pasty borowinowej w lecznictwie uzdrowiskowym, która pod względem  oddziaływania leczniczego z powodzeniem zastąpiła zabiegi z użyciem czystej borowiny. Analizy źródeł w Lądku-Zdroju przez węgierskiego lekarza Jánosa Oscara Plescha (1878-1957) i niemieckiego fizyka Clemensa Apollinariusa Schäfera (1878-1968) i co za tym idzie powstaniem jednego z pierwszych uzdrowisk radonowych były czynnikiem zainteresowania tematem oddziaływania promieniowania jonizującego na organizm ludzki. Efektem była praca habilitacyjna pod promotorstwem Gabriela Wejsfloga dotycząca oddziaływania biologicznego alfapromieniotwórczego izotopu Rad²²² o krótkim rozkładzie połowiczym na  struktury i tkanki zgodna z teorią hormezy radiacyjnej.

Współpracę ze środowiskiem akademickim rozpoczął w 1996 roku, kiedy został zatrudniony jako profesor uczelniany w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu na  stanowisku kierownika Zakładu Fizykoterapii, Masażu i Balneoklimatologii. Przez wiele lat wspólnych działań naukowych, dydaktycznych i organizacyjnych z Profesorem, Uzdrowisko Lądek-Długopole było miejscem badań naukowych i praktyk zawodowych dla studentów Wydziału Fizjoterapii. Podobne działania były prowadzone we współpracy z Wyższą Szkołą Fizjoterapii z siedzibą we Wrocławiu, z Wyższą Szkołą Humanistyczną we Wrocławiu, z Zamiejscowym Wydziałem Kultury Fizycznej w Gorzowie Wielkopolskim Akademii Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu .

Jan Wiesław Kochański był autorem wielu publikacji z zakresu medycyny fizykalnej, lecznictwa uzdrowiskowego, balneoklimatologii oraz autorem książek i podręczników między innymi: „Uzdrowisko Lądek Zdrój” (1971), „Zarys leczenia balneologicznego w Lądku Zdroju” (1989). „Walory lecznicze Lądka Zdroju” (1993), „Diagnostyka, zapobieganie i  leczenie osteoporozy w uzdrowiskach o profilu rehabilitacji narządów ruchu” (1995), „Kompendium balneoterapii” (2000), „Balneologia i  hydroterapia” (2002), „Vademecum fizykoterapii” (2003), „Lecznictwo uzdrowiskowe” (2008), ‘Medycyna fizykalna” (2009). W  2017 roku pod redakcją Ireny Ponikowskiej i Jana Wiesława Kochańskiego zastała wydana „Wielka księga balneologii, medycyny fizykalnej i uzdrowiskowej”, która obecnie jest pozycją numer jeden dla lekarzy ubiegających się o specjalizację z balneologii i  medycyny fizykalnej

Jan Wiesław Kochański odszedł w czwartek 20 lipca 2023 roku sześć dni przed swoimi 91  urodzinami.

dr Maciej Kochański