Nie żyje Ryszard Szurkowski – najbardziej utytułowany polski kolarz, absolwent AWF Wrocław, wspaniały człowiek, Nasz Mistrz.
Ryszard Szurkowski, najbardziej utytułowany zawodnik polskiego kolarstwa, urodził się 12 stycznia 1946 roku w Świebodowie na Dolnym Śląsku. W roku 1984 ukończył Akademię Wychowania Fizycznego we Wrocławiu,uzyskując uprawnienia trenera kolarstwa. Do tej dyscypliny sportu miał naturalny i ponadprzeciętny talent. W zawodach zaczął startować jako amator w 1963 roku , a później jako zawodnik KS Dolmel Wrocław. Szybko zaczął odnosić sukcesy i to sprawiło, że został zauważony przez trenera kadry narodowej Henryka Łasaka.
Pierwszy poważny sukces odniósł wiosną 1968 roku, gdy jako nieznany nikomu zawodnik zwyciężył w mistrzostwach Polski w przełajach. Kilka miesięcy później był drugi w mistrzostwach górskich i czwarty w szosowych, a w następnym sezonie został powołany do kadry narodowej i zadebiutował grupowo w 1970 roku w największej wówczas imprezie na świecie dla amatorów – Wyścigu Pokoju.
Wyścig Pokoju wygrywał w 1971, 1973 i 1975 roku, odnosząc w sumie 13 zwycięstw etapowych. Powszechnie uważano go za najlepszego kolarza-amatora na świecie. Tęczową koszulkę mistrza świata indywidualnie zdobył raz – w 1973 roku w Barcelonie. Rok później w Montrealu musiał zadowolić się drugim miejscem, bo wyprzedził go Janusz Kowalski. Razem z kolegami wywalczył w wyścigu drużynowym na 100 km dwa złote medale mistrzostw świata (1973, 1975) oraz dwa srebrne na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972) i w Montrealu (1976).
Po zakończeniu kariery z sukcesami prowadził kadrę narodową (1984-1988). W 1985 roku jego podopieczny Lech Piasecki wygrał Wyścig Pokoju i został mistrzem świata, a trzy lata później na igrzyskach olimpijskich w Seulu Polacy sięgnęli po srebro w wyścigu drużynowym.
Ryszard Szurkowski był twórcą pierwszej w Polsce kolarskiej grupy zawodowej Exbud (1988-89), dyrektorem polskiej części Wyścigu Pokoju, a także prezesem Polskiego Związku Kolarskiego (2010-2011).
Po zakończeniu kariery był posłem na Sejm PRL, przedsiębiorcą, ale przede wszystkim trenerem kolarstwa i działaczem, który pracował na rzecz rozwoju tej dyscypliny w naszym kraju.
Był dwukrotnym zwycięzcą plebiscytu „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski (1971 i 1973). W 1970 został laureatem nagrody Fair Play przyznawanej przez UNESCO, za dżentelmeńskie oddanie własnego roweru rezerwowego Zygmuntowi Hanusikowi, podczas Mistrzostw Polski ze startu wspólnego, co pozwoliło mu zdobyć tytuł mistrza Polski. Drugi w Plebiscycie na Najlepszego Sportowca Polski XX wieku. W 1974 otrzymał wraz z kolegami z drużyny (Mytnikiem, Lisem i Szozdą) nagrodę przyznawaną corocznie przez Ministra Spraw Zagranicznych (za 1973 rok) dla sportowca lub zespołu, który swoją postawą najbardziej rozsławił imię Polski za granicą. Dziewięciokrotnie został zwycięzcą corocznego plebiscytu „Przeglądu Sportowego” i Polskiego Związku Kolarskiego na najlepszego polskiego kolarza sezonu w latach (1969–1973 oraz 1975–1978). W 1972 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1976 Krzyżem Oficerskim, w 1986 Krzyżem Komandorskim, a w 1999 Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą. Był również siedmiokrotnie odznaczany złotym medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”.
Przypomnijmy, że Ryszard Szurkowski w 2018 r. uległ poważnemu wypadkowi w trakcie amatorskiego wyścigu kolarskiego weteranów kolarstwa w Kolonii. Obrażenia okazały się bardzo poważne.
Marzył o tym, by jeszcze stanąć na nogi. Jak prawdziwy wojownik nie poddawał się przeciwnościom losu. Marzył, by samemu zrobić jeden krok i wrócić choćby na trójkołowy rower. Tego marzenia niestety nie udało mu się zrealizować. Zmarł 1 lutego w wieku 75 lat.
Nasz wspaniały Mistrzu na zawsze pozostaniesz w naszej pamięci.